- لایحه‌ی بودجه، نه خود آن
امسال هم روی سند لایحه بودجه کار کرده‌ام. دلیل استناد به سند لایحه و نه قانون بودجه آن است که در لایحه آنچه که خود دولت به معنای قوه مجریه قبول دارد و می‌خواهد انجام دهد منعکس است.
گروگانگیری ِ دولت آینده
در اقتصاد سیاسی یک اصطلاحی به نام «گروگانگیری دولت بعدی» وجود دارد. وقتی این میزان از منابع مالی مورد نیاز قوه مجریه برای اداره اقتصاد در سال ۹۱ متکی به بدهکار کردن‌هایی است که تسویه آنها در دولت بعدی اتفاق می‌افتد، دولت بعدی چطور می‌خواهد اقتصاد کشور را اداره کند؟
حسابرس خبره
به یاد دارم در دو سال آخر دولت سازندگی، یک حسابرس خبره را به عنوان معاون ارزی بانک مرکزی منصوب کردند. ایشان بعد از نزدیک یکسال و نیم تلاش بی‌وقفه با افتخار اعلام کردند سرانجام امروز می‌دانیم به کجاها و به چه میزان بدهکار هستیم.
مالیات و عوارض
به نظرم مالیات شاخص مناسبی برای سنجش رضایتمندی مردم نیست. شما وقتی نسبت مالیات به تولید ناخالص ملی را در تمام ۵۰ سال گذشته بررسی می‌کنید، متوجه می‌شوید این نسبت همواره بسیار پایین بوده است و از این نظر، تفاوت چندانی میان دوره‌های قبل از انقلاب اسلامی و دوره‌ی جنگ و پس از آن مشاهده نمی‌شود، ولی وقتی نحوه پرداخت شکل‌های مختلف عوارض را بررسی می‌کنید، نتیجه متفاوت می‌شود. عوارض هم به هرحال از بودجه خانوار کسر می‌شود و به حوزه عمومی می‌رسد. در این مورد با لحاظ کردن عوارض بالاتر از متوسط جهانی قرار می‌گیریم.
آرای دلاری
…به جملاتی استناد کردم از پل ساموئلسن به عنوان یکی از مدافعان اقتصاد بازار که می‌گوید در چارچوب اقتصاد بازار حق با آرای دلاری تعریف می‌شود. هرکس آن میزان حق دارد که دلار در اختیار دارد.
