حدود یک ماه از شروع فعالیت ِ سایت گروهمون می‌گذره .تو این مدت هر روز ایده‌ی جدیدی به ذهنم خطور می‌کرد و سعی می کردم که توی سایت اجرا کنم. آزمون آنلاین، وبلاگ اساتید؛ شبکه اجتماعی شامگ بخش‌هایی بودن که در کنار سایت اصلی تا الان ایجاد شدن. دکتر مرادی نظرش این بود که فعالیت رسمی شامگ از تابستون ۸۹ شروع بشه و بهتره که فعلاً روی سایت اصلی و آزمون آنلاین تمرکز کنیم.

به قول معروف روی کاغذ همه‌ی اینها قابل اجراست ولی نگرانی‌م از اقبال بچه‌هاست. تو این مدت از هر راهی که به ذهنم رسید سعی کردم که بچه‌ها نقش حضور آنلاین، شبکه‌های اجتماعی و کلاً اینترنت رو جدی بگیرن ولی اونا به تنها چیزی که فکر میکنن و جدی می‌گیرننش نمره‌س.

واسه شروع رسمی آزمون آنلاین از درس “ امار و کاربرد آن در مدیریت ۱” شروع کردیم، همه‌ جای دانشکده اطلاعیه چسبوندیم که بیاین در تعطیلات عید نیم ساعت وقت بزارید و به صورت آنلاین آزمون آمار بدید تا برای میان‌ترمش آماده بشید، سوالات هم کاملاً مشابه‌ میان‌ترم هست و از خود استاد گرفتیم. ولی همه میان اول ازم می‌پرسن که این آزمون اجباری‌یه یا اختیاری ، بعدشم که میگم اختیاری‌یه و واسه کمک به شماس میرن و دیگه پیداشون نمیشه. از ۱۲اسفند که ثبت نام آزمون آنلاین شروع شده از حدود ۱۰۰ نفری که بعد از عید میان‌ترم آمار دارن فقط و فقط ۱۰ نفر ثبت نام کردن و نکته‌ی جالبش اینه که همه‌شون پسر بودن . فکر کنم مجبور بشیم آزمون‌های بعدی رو اجباری و نمره‌دار کنیم تا این بچه‌ها یه تکونی بخورن.

البته شاید مقصر اونا هم نباشن ، مقصر تبلیغات ِ منفی‌ای هستش که روی اینترنت و شبکه‌های اجتماعی انجام میدن ، تصویری که از اینترنت روی ذهن خانواده‌های ایرانی نقش بسته حالا حالاها قابل ترمیم نیس، پدر و مادری که در شهر کوچیکی مثه شهر ِ ما اولین تصویری که از اینترنت تو ذهنش داره  مستند شوک هست و لاغیر چطور توقع داریم که برای حضور آنلاین فرزندش مثلاً ADSL بگیره واسش؟

کلاً وقتی اینترنت توی کشوری با سرچ ِ عکس‌های ســــکـــســـی و بعدشم چت‌ روم‌های یاهو مسنجر افتتاح بشه خیلی کار داره تا بشه ازش استفاده‌های آموزشی کرد.